to taki cel, który pomaga ludziom i służy dobru społeczeństwa. Nie zawsze musi dotyczyć wszystkich ludzi, ale często jest skierowany do określonej grupy, na przykład w danym regionie czy miejscu. Taki cel pomaga spełnić konkretne potrzeby społeczne, takie jak pomoc potrzebującym, wspieranie zdrowia, kultury, nauki, edukacji, wolontariatu, przedsiębiorczości i aktywności zawodowej.

to miejsce, gdzie pomaga się ludziom, którzy mają trudności z odnalezieniem się w społeczeństwie i znalezieniem pracy. W CIS uczą się, jak być samodzielnymi i przygotowują się do pracy.

CIS pomaga różnym osobom, które mają problemy z tradycyjnym rynkiem pracy, takim jak byli więźniowie, ludzie bez dachu nad głową, którzy są w kryzysie, długo bezrobotni, osoby niepełnosprawne, a także ci, którzy są uzależnieni od alkoholu lub narkotyków.
Ludzie, którzy ukończą program w CIS, mogą otrzymać pomoc i szkolenia, aby założyć swoją własną działalność gospodarczą. Jeśli zostaną przedsiębiorcami, mogą też pożyczać potrzebny sprzęt z CIS.

CIS może być prowadzone przez samorząd, organizację pozarządową, kościół lub spółdzielnię socjalną. To wszystko działa na podstawie ustawy z 2003 roku o zatrudnieniu socjalnym.

Ekonomia społeczna jako czwarty rodzaj ekonomii, nowe podejście do ekonomii, ekonomia nieformalna (unformal economy). Oddolne inicjatywy obywatelskie, niesformalizowane i spontaniczne.

to taki sposób podejmowania decyzji, w którym ludzie wspólnie decydują o różnych sprawach i co ważne: robią tozgodnie z zasadami uczestnictwa obywatelskiego. To oznacza, że przy podejmowaniu ustaleń szanuje się różne zdania, pomysły i rozwiązania. Demokrację uczestniczącą widzimy na przykład w działaniu samorządów , ponieważ tam obywatele mają wpływ na to, jak wydawane są publiczne pieniądze albo w miejscach pracy, gdzie wszyscy pracownicy razem podejmują decyzje.
Demokracja uczestnicząca uczy ludzi, jak samodzielnie zarządzać sprawami publicznymi, bez pośrednictwa państwa czy partii politycznych. Pokazuje, że każdy może faktycznie wpływać na decyzje polityczne i mieć realny wpływ na to, co się dzieje w jego otoczeniu.
Demokracja uczestnicząca jest ważnym elementem społeczeństwa europejskiego. Zgodnie z Traktatem Lizbońskim, każdy obywatel ma prawo uczestniczyć w życiu demokratycznym Unii Europejskiej, a decyzje powinny być podejmowane w sposób otwarty i dostępny dla obywateli.

to taki sposób, w jaki prowadzi się zespół, gdzie pracownicy mają wpływ na podejmowane decyzje i są odpowiedzialni za to, jakie wyniki osiągają. W tym stylu pracy ważna jest współpraca, a pracownicy mogą sami proponować pomysły i rozwiązania.

Ten system dostosowuje się do umiejętności i możliwości pracowników. Skupia się na budowaniu dobrych relacji między kadry kierowniczej a pracownikami, zachęcając ich do zaangażowania, motywacji, lojalności i zadowolenia z pracy. Pracownicy rozwijają się nie tylko poprzez tradycyjne szkolenia, ale także przez integrację i wspólne działania. Dzięki temu nie tylko zdobywają wiedzę i umiejętności, ale też lepiej się poznają i budują relacje.

W demokratycznym systemie zarządzania istnieje równowaga między wymaganiami kierownictwa a partnerstwem z pracownikami.

to sytuacja, w której ludzie przestają przestrzegać zasad wspólnego życia, tracą kontakt i przestają ze sobą rozmawiać. To rozpad więzi międzyludzkich i norm społecznych.

, znane też jako wspólne dobro społeczne, ma dwie ważne cechy. Po pierwsze, nikt nie może być wyłączony z jego korzystania, a po drugie, nie rywalizujemy o te dobra. To oznacza, że nie możemy wykluczyć nikogo z korzystania z nich, a gdy jedna osoba z nich korzysta, inni też mogą z nich skorzystać.

Dobra publiczne są związane z instytucjami publicznymi, takimi jak wojsko, policja, straż pożarna i w Polsce opieka zdrowotna oraz edukacja. Również dostęp do technologii i informacji powinien być dobrem publicznym, ale niestety nie zawsze jest dostępny dla wszystkich w równym stopniu. Często dochodzi do nierówności w umiejętnościach i zarobkach, co wpływa na ogólny poziom życia na świecie.

to działalność obywatelska, w której biznes i działania na rzecz dobra społecznego idą ze sobą w parze. Pomaga ona ludziom, którzy mogą być wykluczeni z życia społecznego i zawodowego. Tworzy miejsca pracy i dostarcza usługi społeczne, które są przydatne dla wszystkich obywateli. To działalność, która koncentruje się na pomocy konkretnym osobom lub grupom.

W ekonomii społecznej, oprócz celów ekonomicznych, istotną rolę odgrywa cel społeczny. W zależności od rodzaju działalności, może to być dostarczanie pracy i wynagrodzenia, obniżanie kosztów życia, współpraca i wymiana usług z innymi ludźmi w podobnej sytuacji, lub po prostu spełnianie własnych celów i realizacja projektów. Czasami, w nieformalnych inicjatywach ekonomii społecznej, ważne jest dążenie do zmiany świata lub promowanie wartości, które są istotne dla osób zaangażowanych w działania.

Udział w projekcie ekonomii społecznej pomaga przywrócić godność osobom poprzez ich aktywność i samodzielność. Jest to opcja dla każdego, kto jest gotowy do pracy, kreatywny i ma pewne umiejętności.

Ekonomia społeczna nie wymaga specjalnego traktowania ani przywilejów. Musi być w stanie radzić sobie jako biznes i działać na rynku.

Instytucje ekonomii społecznej mogą przyjmować różne formy, takie jak spółdzielnie, banki spółdzielcze, stowarzyszenia czy fundacje. Działają w różnych dziedzinach, takich jak usługi społeczne, rolnictwo, rzemiosło, edukacja i kultura.

Ekonomia społeczna uzupełnia sektor prywatny i publiczny. Pomaga zapobiegać wykluczeniu społecznemu, łagodzi napięcia społeczne i wspiera rozwój społeczeństwa obywatelskiego. Jest zgodna z celami Unii Europejskiej, takimi jak spójność społeczna, pełne zatrudnienie, walka z ubóstwem, demokracja uczestnicząca i stabilny rozwój.

to działanie, w którym ludzie lub organizacje pomagają innym ludziom, dając im wsparcie finansowe lub materialne, bez oczekiwania na coś w zamian. To taka idea, w której ludzie kochają innych i chcą im pomagać.

W Polsce filantropami byli ludzie, którzy w XIX wieku nazywali się społecznikami. To byli zazwyczaj inteligentni ludzie, jak lekarze, adwokaci czy nauczyciele, którzy pomagali ubogim ludziom za darmo. Dzięki idei solidaryzmu społecznego nie dbali o pieniądze, ale o dobro innych.

Teraz filantropią zajmują się różne organizacje, firmy i osoby prywatne, które pomagają organizacjom pozarządowym, dając im pieniądze lub rzeczy, albo uczestnicząc w zbiórkach pieniędzy. Na przykład, coroczna zbiórka pieniędzy na Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy czy działalność międzynarodowej organizacji Lions International, która pomaga niewidomym, diabetykom i uzdolnionym dzieciom.

to grupy ludzi, którzy potrzebują szczególnego wsparcia ze względu na to, że są mniej silni społecznie, mają mniej zasobów i możliwości. To na przykład pracownicy migrujący, którzy często są źle traktowani; młodzi i starsi pracownicy, osoby niepełnosprawne, kobiety w ciąży, niemowlęta, dzieci i osoby starsze.

W dzisiejszej Europie jedną z najbardziej wrażliwych grup są dzieci, które przeprowadziły się do innego kraju. W Polsce do tej grupy należą również cudzoziemcy, którzy często doświadczają naruszeń swoich praw na pracy i są dyskryminowani na rynku pracy.

Obserwacja grup wrażliwych pokazuje, że często jedna grupa wpływa na drugą. To jest szczególnie widoczne w przypadku problemów rodzinnych. Kiedy rodzina ma trudności, to często dzieci i młodzież mają jeszcze trudniej. Seniorzy z niepełnosprawnościami mają trudniejszą sytuację, a dla osób bezdomnych brak pracy, uzależnienia i bezradność pogarszają ich sytuację. Kiedy ktoś należy jednocześnie do dwóch grup wrażliwych, to jeszcze trudniej się odnaleźć w społeczeństwie.

to proces, w którym różnorodne grupy społeczne, które często są mniejszościami, stają się częścią głównego społeczeństwa. Dzięki temu mogą korzystać z tych samych praw i usług, które wcześniej były dostępne tylko dla większości ludzi.

Integracja społeczna jest skomplikowanym procesem, ponieważ wymaga akceptacji zarówno od osób przyjmujących, jak i od osób integrujących się. Czasami oznacza to, że obie strony muszą zrezygnować z pewnych części swojej tożsamości, takich jak zwyczaje, tradycje, czy język, żeby dostosować się do nowej sytuacji.

Integracja społeczna dotyczy sposobu, w jaki różne grupy ludzi łączą się i współpracują, aby stworzyć społeczeństwo. To ważne dla istnienia i funkcjonowania każdej grupy społecznej.

Kiedy integracja społeczna jest silna, ludzie często i blisko ze sobą współdziałają, tworzą trwałe więzi i utożsamiają się z grupą, czując z nią więź.

to taki proces, w którym pomaga się ludziom, którzy mogliby mieć trudności z znalezieniem pracy lub już nie pracują, żeby zwiększyć ich szanse na znalezienie zatrudnienia. To często polega na tym, że ludzie uczestniczą w różnych szkoleniach, dostają porady psychologiczne, doradztwo zawodowe i prawne. Mogą też brać udział w warsztatach terapeutyczno-psychologicznych i zdobywać nowe umiejętności zawodowe, takie jak praca jako kierowca lub opiekun osób starszych, chorych lub niepełnosprawnych. Czasami proces integracji zawodowej obejmuje również pracę próbną u pracodawcy i wsparcie finansowe.

to zbiór zasad i wartości, które ludzie w konkretnej grupie mają wspólne, co pozwala im na efektywną współpracę. To opiera się na zaufaniu, poszanowaniu norm i wartości. Kapitał społeczny to również dobre relacje między ludźmi i synergia, czyli efekt, który pojawia się, gdy ludzie pracują razem.

Kapitał ludzki jest stały i daje potencjalne korzyści, a kapitał społeczny jest dynamiczny i przynosi realne korzyści.

Kapitał społeczny ma znaczenie dla całego społeczeństwa, ale także dla małych grup, gdzie powstają silne więzi między ludźmi.

Tworzymy grupy, aby osiągnąć cele, ale jednocześnie, gdy ludzie łączą się w takie grupy, rozwija się kapitał społeczny. To jest czymś, co może być wykorzystywane przez wszystkich członków grupy, nawet tych, którzy do niej dołączają.

Pojęcie kapitału społecznego zostało wprowadzone przez Amerykanina Lyda J. Hanifana w 1916 roku, który podkreślał, że współpraca

to miejsce, gdzie osoby, które długo nie mogą znaleźć pracy, są bezdomne, mają niepełnosprawności, są uchodźcami, uzależnione od alkoholu lub narkotyków, cierpią na problemy psychiczne lub wychodzą z zakładów karnych, mogą dostać pomoc.

W KIS-ach oferuje się usługi, które pomagają tym osobom wrócić do społeczeństwa i znaleźć pracę. Mogą pomóc w znalezieniu zatrudnienia w pracach publicznych lub społecznie użytecznych. Oferują również porady prawne, staże oraz grupy wsparcia.

KIS-y mogą być tworzone przez różne organizacje, takie jak jednostki samorządu terytorialnego, organizacje pozarządowe, kościoły i spółdzielnie. W większości przypadków są prowadzone przez samorządy lub związane z nimi instytucje, na przykład ośrodki pomocy społecznej lub domy pomocy społecznej. Finansowane są często ze środków Unii Europejskiej i samorządów, a ich działalność jest regulowana przez ustawę o zatrudnieniu socjalnym z 13 czerwca 2003 roku.

to grupa ludzi, którzy łączą się, aby osiągnąć wspólny cel. To może być różnego rodzaju działalność, w której ludzie współpracują ze sobą. W ostatnich latach takie inicjatywy stają się coraz bardziej popularne na całym świecie.

Pomysł nie jest nowy - spółdzielnie, czyli organizacje działające na podobnej zasadzie, istniały już przed wielu laty. Współdzielnice spożywcze były aktywne w Polsce przed wojną i pomagały osobom o niższych dochodach. Współdzielcy mogli dołączyć bez względu na wiek, płeć czy wyznanie, a wspólnie decydowali o swoich działaniach. To zapewniało im bezpieczeństwo i dostęp do wysokiej jakości produktów.

W Polsce, na przykład, w 1868 roku powstała Powszechna Spółdzielnia Spożywców "Społem". Pomysłodawcą tej nazwy był Stefan Żeromski.

Po II wojnie światowej państwo przejęło kontrolę nad spółdzielniami i narzuciło im swoje sposoby działania. W efekcie straciły one swój demokratyczny charakter.

Obecnie nowe kooperatywy wracają do pierwotnych ideałów spółdzielczości, kładąc nacisk na współpracę, równość i samopomoc. Popularne są na przykład kooperatywy spożywcze, które pozwalają członkom kupować żywność bezpośrednio od producentów. Ich celem nie jest zysk, ale zapewnienie dostępu do wysokiej jakości produktów po niższych cenach.

Są także kooperatywy mieszkaniowe, które pozwalają ludziom budować i dzielić się mieszkaniami. W Europie rozwijają się także kooperatywy energetyczne, które produkują energię dla swoich członków i na sprzedaż.

to sytuacja, w której ludzie lub grupy ludzi są wykluczani z życia społecznego. To oznacza, że nie mają dostępu do wielu ważnych rzeczy, takich jak prawa, pieniądze czy potrzebne usługi.

Marginalizacja może się zdarzać z różnych powodów. Czasem ludzie tracą pracę i wpadają w biedę, co prowadzi do ich wykluczenia społecznego. Gdy wiele osób w jednym miejscu ma podobne problemy, może to prowadzić do powstania specjalnych grup społecznych, gdzie obowiązują swoje zasady i wartości.

To, co jest szczególnie niepokojące, to fakt, że te wzorce zachowań i wartości mogą przekazywać się z pokolenia na pokolenie. W miastach może to prowadzić nawet do powstawania gett, czyli miejsc, gdzie ludzie są odcięci od reszty społeczeństwa.

to taki specjalny zespół, który pomaga ludziom, grupom lub firmom, które chcą pomagać innym i zarabiać pieniądze jednocześnie. Ich celem jest wspieranie tych ludzi w zakładaniu miejsc pracy dla tych, którzy mają trudności ze znalezieniem pracy. OWES-y działają na terenie całej Polski i pomagają podmiotom ekonomii społecznej (czyli takim, które działają dla dobra społeczeństwa). Pomagają też zakładać nowe firmy tego typu.

OWES-y, gdy spełnią pewne wymagania, dostają specjalne zatwierdzenie od Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, co oznacza, że ich usługi są na wysokim poziomie jakości.

Przedsiębiorstwo społeczne, w tym spółdzielnia socjalna; instytucje zajmujące się reintegracją społeczną i zawodową osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Są to: Centra Integracji Społecznej i Kluby Integracji Społecznej; Zakłady Aktywności Zawodowej i Warsztaty Terapii Zajęciowej, organizacje pozarządowe, spółdzielnie pracy, spółdzielnie inwalidów i niewidomych, spółki non-profit, w których udział sektora publicznego wynosi nie więcej niż 50%.

to rodzaj działalności, gdzie ludzie łączą cele, które pomagają społeczeństwu i cel, który polega na zarabianiu pieniędzy. Inaczej mówiąc, to taki sposób robienia interesów, który ma pozytywny wpływ na innych ludzi i jednocześnie przynosi zyski. Czasami nazywa się to także gospodarką społeczną lub ekonomią społeczną. Najlepszym przykładem przedsiębiorczości społecznej są przedsiębiorstwa społeczne, czyli firmy, które działają po to, aby pomagać społeczeństwu i zarabiając jednocześnie pieniądze. Istnieje pewna definicja przedsiębiorstwa społecznego stworzona przez grupę naukowców z Europy, która jest często używana do opisania tego rodzaju działalności.

to rodzaj działalności, która skupia się na robieniu rzeczy, które pomagają społeczeństwu. Kiedy takie przedsiębiorstwo zarabia pieniądze, te pieniądze nie idą tylko do właścicieli, ale są ponownie inwestowane w cele społeczne lub przekazywane społeczności. To oznacza, że zyski nie są używane tylko po to, by zwiększyć bogactwo właścicieli.

Definicja przedsiębiorstwa społecznego według EMES zawiera pewne zasady, jakie przedsiębiorstwo to powinno spełniać. Po pierwsze, powinno prowadzić działalność regularnie i używać narzędzi ekonomicznych. Po drugie, powinno być niezależne od rządu lub innych instytucji publicznych. Po trzecie, musi podejmować pewne ryzyko ekonomiczne, a także płacić swoim pracownikom, choćby byli to nieliczni pracownicy. Po czwarte, jego celem powinno być robienie rzeczy, które przynoszą korzyść społeczeństwu, a nie tylko zysk. Po piąte, powinno działać demokratycznie i skoncentrować się na celach społecznych, a nie tylko na zyskach.

to proces, w którym pomagamy osobom lub grupom wrócić do normalnego życia w społeczeństwie po trudnych okresach, takich jak ubóstwo, bezdomność lub bezrobocie.

to proces, w którym pomagamy osobom, które były długo poza rynkiem pracy, wrócić do pracy. To może oznaczać szkolenie ich w nowym zawodzie lub podniesienie ich kwalifikacji, aby miały lepsze szanse znalezienia pracy.

to jednostka organizacyjna, która działa na szczeblu wojewódzkim i zajmuje się różnymi formami pomocy społecznej. Jej głównym zadaniem jest koordynacja działań związanych z polityką społeczną w regionie. ROPS-y pomagają w opracowywaniu strategii walki z wykluczeniem społecznym, wspierają innowacyjne podejścia do pomocy społecznej i działają na rzecz osób potrzebujących wsparcia.

W ramach swojej pracy, ROPS-y dbają o rozwijanie umiejętności pracowników pomocy społecznej, organizują szkolenia i konferencje, a także wspierają organizacje pozarządowe oraz projekty z obszaru polityki społecznej. Ponadto, dyrektor ROPS-u może wydawać decyzje administracyjne w sprawach instytucji zgodnie z uprawnieniami przyznanymi przez marszałka województwa.

ROPS-y również są zobowiązane do publikowania informacji o swojej działalności na stronach internetowych, co pozwala na śledzenie działań i ofert związanych z polityką społeczną w danym regionie.

to grupa ludzi, którzy dobrowolnie łączą się, aby wspólnie prowadzić biznes. Każdy członek wnosi różną ilość pieniędzy do wspólnego przedsiębiorstwa i pomaga w jego funkcjonowaniu. Takie spółdzielnie nie tylko zajmują się produkcją lub usługami, ale także mogą działać na rzecz społeczności lokalnej, np. organizując działalność edukacyjną i kulturalną.

Spółdzielnie pracy działają w różnych branżach, takich jak spożywcza, odzieżowa, gastronomiczna i wiele innych. Są także spółdzielnie specjalizujące się w dziedzinach takich jak medycyna, farmacja czy media. Oferowane przez nie produkty i usługi konkurują na rynkach krajowych i międzynarodowych, a niektóre branże, np. produkcja metalowa, nie mają konkurencji.

Spółdzielnie pracy działają na podstawie ustawy z 1982 roku, znanego jako Prawo spółdzielcze, i mogą korzystać z pomocy instytucji państwowych oraz różnych ulg i zwolnień podatkowych.

to rodzaj organizacji, która łączy w sobie cechy biznesu i organizacji charytatywnej. Co najmniej połowa jej członków musi być osobami znajdującymi się w trudnej sytuacji życiowej, tak aby pomóc im wrócić do normalnego życia społecznego i znaleźć pracę. Spółdzielnie socjalne mogą również działać na rzecz społeczności lokalnej, organizując różnego rodzaju działania kulturalne, edukacyjne i inne.

Spółdzielnie socjalne mogą być założone przez grupę co najmniej trzech osób fizycznych lub przez co najmniej dwie osoby prawne, takie jak organizacje pozarządowe, samorządy lokalne lub kościelne instytucje. Ich działalność jest regulowana przez ustawę o spółdzielniach socjalnych z 2006 roku.

oznacza, że niektóre osoby nie biorą udziału lub nie mogą wziąć udziału w ważnych rzeczach, które dzieją się w społeczeństwie, takich jak praca, życie społeczne, polityka i kultura. To zjawisko wynika z różnych przyczyn, które nie zawsze zależą od samych osób. Często te negatywne czynniki się kumulują, co sprawia, że niektórzy ludzie są bardziej narażeni na wykluczenie. Różne aspekty wykluczenia społecznego wzajemnie się nasilają, co może prowadzić do oddzielenia jednostek od różnych obszarów życia społecznego. Wykluczenie społeczne oznacza także zerwanie więzi między jednostką a społeczeństwem.

W kontekście Unii Europejskiej wykluczenie społeczne jest ściśle związane z pojęciem ubóstwa, czyli braku wystarczających środków do życia, oraz poziomem życia w danym kraju. Najczęściej mierzy się to na podstawie przeciętnego dochodu lub wydatków.

Wykluczenie społeczne to proces, w którym niektóre osoby są wyłączane z pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Może to wynikać z braku pieniędzy, podstawowych umiejętności lub z dyskryminacji. Takie wykluczenie ogranicza dostęp do pracy, pieniędzy, edukacji, życia społecznego i innych ważnych aktywności. Osoby dotknięte wykluczeniem często czują się bezradne i tracą kontrolę nad swoim życiem.

to miejsce, gdzie osoby z niepełnosprawnościami mogą uczestniczyć w różnego rodzaju zajęciach, które pomagają im rozwijać umiejętności społeczne i zawodowe. Osoby te otrzymują orzeczenie o niepełnosprawności, które jest wystawiane przez specjalne komisje. To orzeczenie pozwala im korzystać z usług WTZ.

Cele WTZ to m.in. poprawa ogólnej sprawności, rozwijanie umiejętności potrzebnych do codziennego życia, przygotowanie do życia w społeczeństwie, poprawa kondycji fizycznej i psychicznej oraz nauka umiejętności zawodowych, które mogą być przydatne w przyszłej pracy.

Warsztaty Terapii Zajęciowej dostosowują swoje zajęcia do indywidualnych potrzeb każdej osoby, która korzysta z ich usług. Działają na podstawie odpowiednich przepisów prawa, które regulują rehabilitację zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych.

to specjalna jednostka, która pomaga osobom z niepełnosprawnościami w zdobyciu umiejętności zawodowych i społecznych. Jest to miejsce stworzone przez gminę, powiat, fundację lub inne organizacje społeczne, które otrzymują wsparcie od wojewody.

Aby zostać ZAZ-em, trzeba spełnić wiele warunków, takich jak zatrudnienie co najmniej 70% pracowników z niepełnosprawnościami, dostosowanie miejsc pracy do potrzeb i bezpieczeństwa tych osób oraz współpraca z urzędami pracy. ZAZ-y działają na podstawie specjalnych przepisów prawa, które regulują rehabilitację zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych.